Petunia Carnival Pink
Day 2
Day 5
Wednesday, May 21, 2014
Random Thoughts Today
Hi. This is me again. Can't blog before coz I got busy during my first job ever! Yeah. I applied as a sales consultant in a car brand somewhere in Lipa, Batangas and luckily, since I don't wanna stay away from our house, I was assigned in Lemery which is just one jeepney away from our municipality. So anyway, I'll blog about my working experience later.. Just so you know, i resigned verbally to my manager and got lazy to pass resignation later to the head office, I don't know, maybe becase my manager doesn't believe in me that I am resigning because I got approved in my apply in Spain.
This bloooog is about my feelings. I already experienced working and It feels so good earning money just because I worked for it. Literally.. :) But my job doens't have a stable salary and my salary is based on my sales anyway. I also quit because they hold/cut my allowance for not having a release for two months.
Today is my 9th Day without work. It feels good, it feels bad. Good because I stopped working to spend time with my sisters, to see them more, to guide them and to cook for them. To secure them in such many ways. Bad, because I have no money. All i have is regrets (financially) because I entered the world of sales the wrong way. Since it was my first ever job, the only important for me that day I was hired is that I have a job.
When I experienced receiving salary, I became workaholic, and today that I don't have any job, I just wanted to work again. But how. I sometimes want tobget out of thos comfort zone, try something new. I got a little bit disappointed because my cita/appointment in Spain Consulate is on August 6 but my papers are going to arrive early this June. So Literally, i will be on standby for how many months. There are delays and that is...idk..👎
Anyways, i am selling nail polish the ones made in Korea, the matte and the regular ones. I was just amazed coz they are too fast to dry.
I wish my nailpolish business just go with me.
#assorted #randomthoughtsInOneBlog
Thursday, September 19, 2013
"Papunta ka pa lang, pabalik na ako."
Bago ako mag simula, gusto ko munang huminga ng MALALIM.
Heto na naman po tayo sa "Panganay Blues."
Ang lagi kong kwento ay tungkol sa pagitan ng aking mga magulang at ako mismo. Pero ngayon, iba naman, sa kapatid ko na.
Namimiss ko yung mga panahong nakasandal sya sa akin. Pero siguro nga ganoon talaga kapag tumatanda ang tao, nagkakaroon ng sariling isip at may kanya kanyang gusto. Mula ng magkolehiyo si kapatid ay andaming nag-iba. Iba ang aura nya kapag umuuwi ng bahay galing sa skwelahan, iba ang kanyang pananalita, iba ang kanyang pakikisalamuha sa akin. May positibo pero mas kapuna-puna pala talaga palagi ang mga negatibo. Sa mga negatibo na yun ako napapatanong, "Anong ginawa ko?"
Minsan kasi, alam ko naman na natural na magbago na ang isang tao. Pero syempre, hindi ka basta basta magbabago kung matibay ang iyong pundasyon di ba? Sabihin na nating ngayong mga oras na ito ay walang galang ang kapatid ko, walang respeto sa magulang at hindi nakakaalala ng pamilya. Napaisip ako, noon kayang nasa edad nya ako ay ganoon din ako? Noon kayang nasa kalagayan nya ako eh iniwanan ko din sya sa ere? Pinasakit ko ba ang kalooban nya noong nasa ganoong edad ako? Alam ko naman na hindi masasagot ang mga tanong ko kung hindi ko itatanong sa kanya eh, kaso lang, wala sya sa bahay ngayon at gusto kong mag blog talaga. Better than posting this on Facebook right?
Dahil kaya sa akin kaya sya ganoon? Pero binabalikan ko naman ang mga nagdaang araw, wala naman kaming pinaghahatian. Nakakasama lang kasi ng loob para sa akin, bilang isang nakatatandang kapatid na pinapakita nyang mas masaya sya sa barkada nya kaysa sa kanyang mga kapatid. Na sa halip na sa linggo linggo nyang paguwi ay nasa bahay lamang sya, eh nandoon sya sa kabarkada nya. Para bang may magnet ang likod nya at talamak naman ng bakal ang mga kabarkada nya.
Kung hindi ako showy at madrama, sya namang kabaliktaran nya. Noong mga unang linggo, namimiss nya ako kapag nauwi sya. Nagagalit pa sya kasi di ko daw sya namimiss, pero ang totoo, namimiss ko sya, hindi ko lang pinapahalata. Dahil ba don kaya sya ganito ngayon? O nasa stage lang talaga sya na litong lito sya at hindi alam ang gusto?
Nakakainis din minsan dahil wala ba syang isip? Napaka sarado naman ng utak nya kung ganoon sya ng ganoon parati. Pero sya nga, iba iba naman ang tao.
Dyos ng mga Dyos, ipinagdasal ko na po sa inyo ang lahat. Tulungan nyo po ang mga taong nagsasarado ang gate ng utak. Amen.
Heto na naman po tayo sa "Panganay Blues."
Ang lagi kong kwento ay tungkol sa pagitan ng aking mga magulang at ako mismo. Pero ngayon, iba naman, sa kapatid ko na.
Namimiss ko yung mga panahong nakasandal sya sa akin. Pero siguro nga ganoon talaga kapag tumatanda ang tao, nagkakaroon ng sariling isip at may kanya kanyang gusto. Mula ng magkolehiyo si kapatid ay andaming nag-iba. Iba ang aura nya kapag umuuwi ng bahay galing sa skwelahan, iba ang kanyang pananalita, iba ang kanyang pakikisalamuha sa akin. May positibo pero mas kapuna-puna pala talaga palagi ang mga negatibo. Sa mga negatibo na yun ako napapatanong, "Anong ginawa ko?"
Minsan kasi, alam ko naman na natural na magbago na ang isang tao. Pero syempre, hindi ka basta basta magbabago kung matibay ang iyong pundasyon di ba? Sabihin na nating ngayong mga oras na ito ay walang galang ang kapatid ko, walang respeto sa magulang at hindi nakakaalala ng pamilya. Napaisip ako, noon kayang nasa edad nya ako ay ganoon din ako? Noon kayang nasa kalagayan nya ako eh iniwanan ko din sya sa ere? Pinasakit ko ba ang kalooban nya noong nasa ganoong edad ako? Alam ko naman na hindi masasagot ang mga tanong ko kung hindi ko itatanong sa kanya eh, kaso lang, wala sya sa bahay ngayon at gusto kong mag blog talaga. Better than posting this on Facebook right?
Dahil kaya sa akin kaya sya ganoon? Pero binabalikan ko naman ang mga nagdaang araw, wala naman kaming pinaghahatian. Nakakasama lang kasi ng loob para sa akin, bilang isang nakatatandang kapatid na pinapakita nyang mas masaya sya sa barkada nya kaysa sa kanyang mga kapatid. Na sa halip na sa linggo linggo nyang paguwi ay nasa bahay lamang sya, eh nandoon sya sa kabarkada nya. Para bang may magnet ang likod nya at talamak naman ng bakal ang mga kabarkada nya.
Kung hindi ako showy at madrama, sya namang kabaliktaran nya. Noong mga unang linggo, namimiss nya ako kapag nauwi sya. Nagagalit pa sya kasi di ko daw sya namimiss, pero ang totoo, namimiss ko sya, hindi ko lang pinapahalata. Dahil ba don kaya sya ganito ngayon? O nasa stage lang talaga sya na litong lito sya at hindi alam ang gusto?
Nakakainis din minsan dahil wala ba syang isip? Napaka sarado naman ng utak nya kung ganoon sya ng ganoon parati. Pero sya nga, iba iba naman ang tao.
Dyos ng mga Dyos, ipinagdasal ko na po sa inyo ang lahat. Tulungan nyo po ang mga taong nagsasarado ang gate ng utak. Amen.
Friday, September 6, 2013
Wally Bayola, what have you done?
Akala ko lahat ng komedyante ay "OKAY". I mean wala silang ibang hatid kundi kasiyahan. Pero yung iba nasa loob din pala ang kulo. At ang kulo na 'yun ay naging usok hanggang sa mag evaporate kagaya ng tiwala ng madaming manonood sa programang Eat Bulaga gayon na rin sa mismong taong involved.
Alam ko naman na alam nyo ang ibig kong sabihin.
Napaka ganda ng imahe ng dalawang mag tropang kalog sa programang 'yun. Kahit na minsan ay nakaka offend din ang mga sinasabi nila on air sa ibang mga tv shows at artista eh patok naman sa masa. Muka pa lang, nakakatawa na. Syempre hindi naman damay si Jose Manalo sa kahihiyan pero ako, personally, kung si Wally Bayola nga ay nagagawa ang ganoong bagay, what more yung iba? Bago palang sya kung tutuusin. Ano kayang sinabi ni Bossing? Ano kayang sinabi ng asawa ni Wally? Pero mabanggit ko lang yung asawa nya, maganda din naman ang asawa nya ah lalo na yung mga anak nila. (Base sa nakita kong larawan sa facebook.) Hindi nga, anong klaseng tao ang magiiisp ng ganoong bagay? May pera kayang involved? Hmmm.
Ayoko naman lahatin huh, pero ang tingin ko na sa ibang EB Babes ay ___________. Ayoko mang husga. Kayo na lang ang bahalang maglagay ng salita sa blanko. Kung manghuhusga man ako ay sa sarili ko na lang. Bilang isang anak, nakakahiya talagang may kumalat na ganoon na involved ang ama ko. Hindi naman kasi likas na bold star 'tong si Wally eh. Hindi na sana nakakagulat kung bold star sya kaso, imaginine mo naman. Komedyante. Magaling magpatawa. Eh nung napanood ko ay suklam naramdaman ko. Oo, ikaw na ang lalake, ikaw na! Pero sa tingin mo ba nakatulong yan sayo? Magkano ba talent fee mo dyan? Mas mahal ba sa dignidad, pamilya at pagkatao mo?
Tama nga ang nabasa ko, ang isang bagay na panandalian lamang ay maaring makaapekto at makasira ng pangalan pang habangbuhay.
Alam ko naman na alam nyo ang ibig kong sabihin.
Napaka ganda ng imahe ng dalawang mag tropang kalog sa programang 'yun. Kahit na minsan ay nakaka offend din ang mga sinasabi nila on air sa ibang mga tv shows at artista eh patok naman sa masa. Muka pa lang, nakakatawa na. Syempre hindi naman damay si Jose Manalo sa kahihiyan pero ako, personally, kung si Wally Bayola nga ay nagagawa ang ganoong bagay, what more yung iba? Bago palang sya kung tutuusin. Ano kayang sinabi ni Bossing? Ano kayang sinabi ng asawa ni Wally? Pero mabanggit ko lang yung asawa nya, maganda din naman ang asawa nya ah lalo na yung mga anak nila. (Base sa nakita kong larawan sa facebook.) Hindi nga, anong klaseng tao ang magiiisp ng ganoong bagay? May pera kayang involved? Hmmm.
Ayoko naman lahatin huh, pero ang tingin ko na sa ibang EB Babes ay ___________. Ayoko mang husga. Kayo na lang ang bahalang maglagay ng salita sa blanko. Kung manghuhusga man ako ay sa sarili ko na lang. Bilang isang anak, nakakahiya talagang may kumalat na ganoon na involved ang ama ko. Hindi naman kasi likas na bold star 'tong si Wally eh. Hindi na sana nakakagulat kung bold star sya kaso, imaginine mo naman. Komedyante. Magaling magpatawa. Eh nung napanood ko ay suklam naramdaman ko. Oo, ikaw na ang lalake, ikaw na! Pero sa tingin mo ba nakatulong yan sayo? Magkano ba talent fee mo dyan? Mas mahal ba sa dignidad, pamilya at pagkatao mo?
Tama nga ang nabasa ko, ang isang bagay na panandalian lamang ay maaring makaapekto at makasira ng pangalan pang habangbuhay.
Do you think being a married person is a hindrance to be successful?
Its raining outside and all of my plans regarding cleaning are postponed. I am here again inside my room and trying to make a blog with sense. Hehe.
I was just thinking what if I got married at the age of 20? Probably others may think that it is too early and maybe I am in a hurry. If ever I will get married today, there's so many questions I would like to ask before facing the altar.
Can I be a successful one?
Of course my primary goal is to be rich and successful before getting married but I was like imagining that I am already there. I am afraid if I could be rich or be like some other couples at my age who are staying with their parents and some of them don't have a stable job to feed their families. Money is all we need wherever we go. You cannot pee in a gasoline station without paying 5 pesos or more. What more is having a baby? I am afraid of what will happen. Voice of an infant begging for food. What if i lack milk supply in my breast? I need to buy milk worth Php 600 that cost too much to think its size is like a small box.
What would I feel if I see successful friends?
Too late for regrets, right? I may not avoid feeling envy with them but maybe I can avoid hurting my self. It will happen if I am not happy with my relationship but it will not if vice versa. I need to be happy if I got to get married someday to avoid this negative thoughts that may come. They say getting married is not like eating a super hot cooked rice, when it hurts your tongue you'll easily can spit it out.
There are more questions that I can't put in words.It decided to just stay in my mind. I am afraid but I am not. I am cool but feeling hot. I am confused but feeling curious. I don't know what I am saying but what I am trying to say or ask is in the title.
I was just thinking what if I got married at the age of 20? Probably others may think that it is too early and maybe I am in a hurry. If ever I will get married today, there's so many questions I would like to ask before facing the altar.
Can I be a successful one?
Of course my primary goal is to be rich and successful before getting married but I was like imagining that I am already there. I am afraid if I could be rich or be like some other couples at my age who are staying with their parents and some of them don't have a stable job to feed their families. Money is all we need wherever we go. You cannot pee in a gasoline station without paying 5 pesos or more. What more is having a baby? I am afraid of what will happen. Voice of an infant begging for food. What if i lack milk supply in my breast? I need to buy milk worth Php 600 that cost too much to think its size is like a small box.
What would I feel if I see successful friends?
Too late for regrets, right? I may not avoid feeling envy with them but maybe I can avoid hurting my self. It will happen if I am not happy with my relationship but it will not if vice versa. I need to be happy if I got to get married someday to avoid this negative thoughts that may come. They say getting married is not like eating a super hot cooked rice, when it hurts your tongue you'll easily can spit it out.
There are more questions that I can't put in words.It decided to just stay in my mind. I am afraid but I am not. I am cool but feeling hot. I am confused but feeling curious. I don't know what I am saying but what I am trying to say or ask is in the title.
Saturday, August 31, 2013
May konting frustration inside
Stressed out ako kagabi at parang walang iba akong gustong gawain kundi magbasa ng ingles na libro at magreview ng mga dating napag-aralan ko noong nagaaral pa ako. Sa totoo lang, nag apply ako sa isang kumpanyang nagtuturo ng ingles sa mga ibang lahi (i guess) sa pamamagitan ng video calling. Sa Lunes na parating ang interview ko pero bago yun, may English Proficiency Test akong eexaman para lang malaman kung ano ang kaalaman ko sa ituturo ko.
Sa totoo lang, kapag nagba-blog ako sa wikang ingles medyo conscious ako dahil basics lang naman ang alam ko. Oo napagaralan ko ang mga prepositions at kung ano-ano pa pero bakit ang hirap kong isiksik sa kukote ko ang mga iyon? Hindi ko kayang bumuo ng talagang perpektong grammar. Nakakinis. Kung kaya kong makabuo ng english sentence o paragraph, hindi ko naman kayang magsalita nito agad agad. Ang swerte ng mga natural speakers na talaga. Boses pa lang, panalo na!
Talagang iba iba ng kakayahan ang ibinigay ng panginoon. Ako alam ko naman sa sarili kong kaya kong mag-sulat. Tagalog man ito o Ingles kaso mo, ay hindi ko kaya ng maging magaling sa pagsasalita talaga. ramdam ko na sa Arts talaga ang aking talento. Pero sa tingin ko naman ay kaya ko, it's just sometimes I get too conscious nga at naiisip ko agad na baka magkamali ako at ang isa pa, kulang ako sa ensayo. Lahat naman napapagaralan di ba? Sana may nakakausap ako lagi na magaling mag ingles tapos mag gagawa kami ng conversations kahit maghapon kakayanin ko kahit dumugo ang ilong ko at maubusan ako ng sasabihin.
Nawawalan na ako ng interes sa inapplyan ko. Ano kayang gagawin ko sa lunes? Ano kayang mangayayri? Language assessment pa lang iyon! Paano ko kaya mapaghahandaan?
Gusto kong maging magaling sa ingles! Gusto ko ngang magtrabaho sa callcenter para naman mapaghusayan ko pero hindi pa rin ata ako makakapasa dun dahil nauutal ako. Para akong tanga!
Sana naman makakuha ako ng confidence!
GOD please help me. Kahit hindi ako matanggap sa trabaho ay okay lang, basta sinubukan ko. Bahala na kayo Lord. :(
Sa totoo lang, kapag nagba-blog ako sa wikang ingles medyo conscious ako dahil basics lang naman ang alam ko. Oo napagaralan ko ang mga prepositions at kung ano-ano pa pero bakit ang hirap kong isiksik sa kukote ko ang mga iyon? Hindi ko kayang bumuo ng talagang perpektong grammar. Nakakinis. Kung kaya kong makabuo ng english sentence o paragraph, hindi ko naman kayang magsalita nito agad agad. Ang swerte ng mga natural speakers na talaga. Boses pa lang, panalo na!
Talagang iba iba ng kakayahan ang ibinigay ng panginoon. Ako alam ko naman sa sarili kong kaya kong mag-sulat. Tagalog man ito o Ingles kaso mo, ay hindi ko kaya ng maging magaling sa pagsasalita talaga. ramdam ko na sa Arts talaga ang aking talento. Pero sa tingin ko naman ay kaya ko, it's just sometimes I get too conscious nga at naiisip ko agad na baka magkamali ako at ang isa pa, kulang ako sa ensayo. Lahat naman napapagaralan di ba? Sana may nakakausap ako lagi na magaling mag ingles tapos mag gagawa kami ng conversations kahit maghapon kakayanin ko kahit dumugo ang ilong ko at maubusan ako ng sasabihin.
Nawawalan na ako ng interes sa inapplyan ko. Ano kayang gagawin ko sa lunes? Ano kayang mangayayri? Language assessment pa lang iyon! Paano ko kaya mapaghahandaan?
Gusto kong maging magaling sa ingles! Gusto ko ngang magtrabaho sa callcenter para naman mapaghusayan ko pero hindi pa rin ata ako makakapasa dun dahil nauutal ako. Para akong tanga!
Sana naman makakuha ako ng confidence!
GOD please help me. Kahit hindi ako matanggap sa trabaho ay okay lang, basta sinubukan ko. Bahala na kayo Lord. :(
Sunday, August 25, 2013
Panganay Blues.
Ang hirap maging panganay. Kapag nagaaral pa, ikaw lahat pagsasabihan ganito, ganyan. Parang sawa na sa kakasabi sayo ang magulang mo kaya pagdating sa isa mong kapatid, ayun... waley na at okay na kahit anong gustong gawin.
Mahirap maging panganay. Parang umalis na lahat ng kasama mo sa bahay maiwan ka lang. Makipag kwentuhan ka sa butiki tapos kapag hate mo naman sila, mag eye to eye kayo ng sarili mo sa salamin.
Mahirap maging panganay. Ina-apply mo lang naman kasi lahat ng natutunan mo sa nanay at tatay mo sa mga kapatid mo, ikaw pa kagagalitan ng mga kapatid mo kapag nagsasalita ka.
Bakit may mga taong swerte at may taong malas?Bakit may mga easy go lucky at may mga problematic palagi?Bakit may nega at posi?Bakit may concern at walang pakialam?
Yung ibang kasing edad ko ay nasaan?Enjoying their lives. Samantalang ako, hanggang self pity na lang. NAKAKAINIS KASI MAGING PANGANAY. Wala namang benefits. Wala namang kung ano-ano. Para kang nagkaanak ng hindi ka nanganak at nagka pamilya ng hindi nagaasawa kasi instant lahat ng kargo mo sa buhay.
Electric bill na kelangan bayaran monthly. Bantayan ang dating ng cable at reading ng water bill. Anong lulutin mamaya? Anong uulamin bukas? Anong kelangan ng bunso mong kapatid? Anong baon ni bunso bukas? Dedo ka din sa Nanay mo kapag nagkasakit ang kapatid mo. Kahit na ginawa mo na ang best mo may kaakibat pa ring mga sumpang salita yan.
Hindi mo na nga matanong ang sarili mo kung nahuhugasan mo pa ang pwet mo pagkatapos tumae eh. Siguro Oo, sasabihin ng iba na ayos lang naman yang ginagawa mo eh, hindi naman msyadong busy. Ay poooootek ng lahar! Ikaw ang magkargo ng ganitong isipin araw araw. Ikaw ang pagalitan kahit wala ka naman ginagawang masama. Ikaw lahat. Ikaw ang malas at ako ang swerte gusto mo? Shift naman tayo kahit minsan lang. Nakakapagod na din kaya. Gusto ko mag enjoy. Gusto kong sumaya. Gusto kong lumipad. Hindi naman habambuhay ganito na lang ng ganito eh. @#$%^&*()_!
Subscribe to:
Posts (Atom)
