The Devil's Voice (POEM)

Headphones on.
Volumes up.
Never listen to them.
They're just trying to put you in their sack.
Too many voices.
Unknown and unreal.
Never listen to them.
They're just happy you're unhealed.

Simpleng pero Bonggang Dream :")

I want to be in different countries. I want to see those pink Cherry Blossoms. The maple trees and the dandelions while its parts travels with the wind. I want to feel the snow while it gently falls from the sky and i also want to touch those hot white sand at the beaches when it is summer. I am also dreaming of blooming flowers after autumn even allergies from pollen i want to experience. And whe

n it is night time, i want to stay near the fireplace because it is cold. I want to grab handful of desert sand and throw it in space while standing near the pyramids and ponder of its perfect-shaped triangle.

Ahh, i also want to see those twin towers specially at night.

I just want to travel. And when that time came, I'll never forget to bring my old DSLR that apparently changed my whole life as if forever.

Puno ba pitaka mo?

• Ang sarap sigurong maging mayaman. Tipong puno lagi ang pitaka at mabibili lahat ng gustohin. 
• Ang sarap sigurong maging mayaman. Kapag wala kang ginagawa sa bahay, drive ka lang ng car mo tapos punta ka sa mall para magpalamig, starbucks tapos shopping-shopping.
• Ang sarap sigurong maging mayaman Kapag tinatamad kang magpunta sa tindahan, babayaran mo lang yung boy nyo tapos bibilhan ka ng kahit anong gusto mo.
• Ang sarap sigurong maging mayaman. Laging mukang bata, dahil alagang derma.
• Ang sarap sigurong maging mayaman. Araw-araw iba-iba ang kulay ng buhok.
• Ang sarap sigurong maging mayaman. Pwedeng mag-purchase ng mga plug-ins sa internet para sa Sony Vegas Pro 11 mo.
• Ang sarap sigurong maging mayaman. Maganda ang Christmas Tree na puno ng palamuti, mag-papasko pa naman.
• Ang sarap sigurong maging mayaman. Aircon ang buong bahay.
• Ang sarap sigurong maging mayaman. Iba-iba ang cellphone every week. Iphone at BB, halinhinan.
• Ang sarap sigurong maging mayaman. Laging puno ang laman ng ref.

• Ang sarap sigurong maging mayaman. Madami kang kaibigan.

I wish

Hey, I am making a music video right now as a midterm requirement in RTV, my major subject and I can say that I had already shoot 80% of my music video. I am also the one who will going to edit this project and right now, i do not feel comfortable. I was under pressure and I wish my output will turn out not just okay but unique, artistic and amazing. though the song is too emotional, i want it to be unique as i've said. I will use some simple props. I wish it will be effective. :(

Tae! Wag nyong babasahin.

(ito ay bunga lamang ng aking nararamdaman sa oras na ito, gusto ko mang sabihin ng diretso sa taong iyon, ay wag na lang. Parang machine gun ang aking bunganga. Naaawa na ako sa kanya. Kaya di ko na lang sasabihin ng diretso. Ito ang mga salitang makakapag-pagaan ng kalooban ko ngayon, pero alam kong tatawanan ko rin sa susunod na taon. Ang mga salitang puno ng kababawan. Basta ang alam ko, naiirita ako ngayon.)

May mga tao lang talagang hindi makaramdam at may mga tao lang din talaga na gaya ko ngayon, yung nakikiramdam. Pero depende pa rin 'yun sa sitwasyon at sa mga sitwasyong ganito, mas okay na lang muna yung makiramdam na lang. Kung sabihin nila, eh di alam ko, kung hindi naman eh di hindi ko alam. Tama na siguro yung katiting na alam mo, dahil nasa kanila ang mga salita kung saan gusto mong unang mang-gagaling ang kwento. 

Hindi ko alam kung bakit tumutulo ang aking luha't sipon ngayon dahil lang sa bagay na hindi naman siguro dapat iyakan. Eh ang sakin lang, para akong tae at sila ang mga langaw. Silang mga langaw, alam na alam na nila ang nangyayari sa kabilang baryo dahil nakakalipad sila, ako naman walang alam dahil ang tae, hindi naman makaka-lipat ng ilang hakbang kung walang taong makakayapak. Sana lang, hindi ka isang langaw pero isang malaking paa na hindi hahayaan ang isang tae na mabulok ng walang nalalaman. Tang***! Ang lalim ko. 

Pero yun nga, sa kabila ng panlalamig, parang naiintindihan ko sya, sabay kamot sa ulo dahil mukang labas lamang sa ilong ko na naiintindihan ko sya. Gusto kong sumigaw ng; PUSANG GALA NA PAKNOT ANG BUNTOT! WALA KA BA TALAGANG PAKIRAMDAM??? BUTI PA ANG MGA REPORTER, IMPORTANTE SA KANILA ANG MGA TAO. KAYA ANG MGA TAO, NAUUNA SA BALITA! Kahit yung balita nila ay nai-report na sa kabilang channel. Pero at least, kahit nauna na ang isang channel sa mainit na scoop, mas detalyado naman ang kanila. Pero nakakatawa, dahil ang mga ganitong eksena ng pagbabalitaan at pagkakaroon ng mga detalye ay madalas maririnig sa chismisan. Hindi nga. Kapag sinabi mo kasi sa isang chismosa na natapilok si Nena pero hindi naman nasugatan, ang kakalat sa buong bayan ay; "Natapilok si Nena, labas nag bituka, ulwa ang mata, pagdating sa ospital, dead on arrival."

Kitams. 

Hanggang sa matapos ito, wala, wala pa ring nangyayari. Hindi pa rin ako makahugot ng lakas ng loob dahil ako ay naghihintay pa rin na baka sakali, sa kabila ng pagiging hindi ko naman sila kaano-ano, baka naman kahit konti, may magsasabi sa akin ng kwento ng diretso. 

POTA. Ang arte, nagtatampo lang pala. Pero sa kabilang banda, bakit hindi, eh ang taong hinihintay mo naman ay sinasabing ikaw nag mundo nya. Bahala na. Basta hindi muna ako magtatanong. Hinihintay kitang magkwento.

Oblong is a perfect circle

At Baguio City, Philippines during my OSSEI days. First day last OSSEI.(With the  Phoenix Pips)
Photo courtesy by: Alexis

I want to have a perfect life. I know everybody wants it. But then, nobody is perfect. Why there are always buts in every wants? And do we really need to push harder than hard? I don’t know. I don’t see myself a girl with efforts. They say, some people say, that I do give efforts in some things but I don’t feel like I am satisfied besides, I always felt this useless and that everything I do isn’t enough to make them feel contented. But still, I do not strive. Today I feel it, later I don’t. I have this kind philosophy in life that I don’t need to push myself to be the best in something yet there are things around me that I can also learn. Honestly, I kinda feel guilty for when I see them in full efforts to which I cannot. I am not a genius though. I am contented that I know a little knowledge in everything rather than be a master of every such. My world doesn’t go round this life thus I live in a box shaped world with a lot of intersections and four side kind of life that I bet you cannot understand. I am not trying to be different it’s just that I am already different and we are all different. When I saw that huge reality that we are all different, that is also the day I exactly begun to stop comparing. I get irritated with people with annoying attitudes but my irritations have nothing to do to make them change. I hate them today; I hate them forever I guess.

Do you have any idea how many times I ctrl A and del this essay? I don’t have any idea though. I always happen to see another idea that is much better to what I write today and never mind the last idea that I decided to build and bear. That’s me. I am not contented. I always get distracted. I always change my mind as fast as I cannot believe. I forgot things. I am irresponsible but there is one thing I am proud of myself. I didn’t blame myself because I believe in destiny. They say destiny is a matter of choice but then as a matter of fact this was totally all my choice so why should I blame myself? There is no perfect life but we can live a perfect one. We can act like we live perfectly without peeing on someone’s head. Problems are made to be solved and I know you wouldn’t create a problem that you cannot stand and answer. Remember the problems in Math? There is always an answer isn’t it? If you do not know the answers, use calculator. Simple. J

Idol ko si Bob Ong

Malamang, balang araw, mababasa ito ng isa sa mga Fans ni Bob Ong (kung sino man sya talaga at kung may Bob Ong man na nag-e-exist) at masasabi nya na; "Ay! Parehas kami ng blogger na 'to". Idol ko kasi talaga sya, sana mabasa nya to. Sana. Sana. Sana.
Naalala ko pa nuong una kong mabasa ang ABNKKBSNPLAko(4th yr hs) na hiniram ko lamang sa ka-klase kong nag-valedictorian pero wala ako pakialam sa kanya. Para akong naka-yosi nung time na yun at parang gusto ko pa ng isa pa. Hanggang sa hiniram ko yung McArthur. Grabe! Na-high ako! Hinahanap hanap ko ang libro nya. Msyado akong nainspire magbasa ng kwento tungkol sa barkadahan. Naisip ko nga ngayon lang, siguro, madaming dilemma sa barkada si Bob Ong. Pangatlo kong binasa, Stainless Longganisa. Medyo nakalimutan ko na ang storya pero ang mahalaga, nabasa ko na yun. Pero hindi na ako nanghiram. Bumili na ako. Kauna-unahang libro ni Bob Ong na binili ko, pinahiram ko naman sa ka-klase ko, hindi na binalik. Mangiyak-ngiyak ako. Tapos eto na yung Alamat ng Gubat na sobra naman akong naiyak sa katatawa.
"Preti litel Bibe" hahaha. Ayun, hanggang sa nabili ko na ang Kapitan Sino na pinahiram ko sa ex jowa ko at hindi ko na nakuha. Gusto ko tuloy kuhanin yun sa kanya. Shet!!! Tapos, stop muna ako ng pagbabasa ng books. mga 2 years.
Ngayon, 4th yr college na ako. Nababalitaan ko na nuon ang "Ang mga kaibigan ni Mama Susan" pero hindi ko muna binili. Sabi nila, nakakatakot daw. Pero nung lunes lang, binili ko na. HAHA. Ang saya. Kagabi ko lang natapos. Tapos kahapon, bumili ako nug bagong libro nya, "Lumayo ka nga sa akin" Hindi ko pa nga pinapansin yon nung una. Akala ko ay POCKETBOOK na napasama sa mga libro ni Bob Ong. HAHA. Pero pag kita ko sa malanding font style na Bob Ong ang nakasulat, hindi na ako nagdalwang isip.
By the way, ang panget ng "Ang mga kaibigan ni Mama Susan". Mas madami ang boring na part kesa sa nakakatawa. Sana consistent na lang sya sa pagseseryoso sa hindi pagseseryoso. XD
At yung bagong pink na libro ni bob ong na kabibili ko lang, nakabalot pa, hiniram ng bading kong professor. Halos hindi ako makatulog. Sya na kasi ang nagbukas. Mahal na mahal ko pa naman ang mga libring nabibili ko. Lalo na at Bob Ong pa ang author. :( Di bale na, pababayaran ko yun sa kanya pag nag ka damage. HAHA :)

Astig ako dun!

Dumating na ba yung panahon na, proud ka sa sarili mo sa mga kaya mong gawin?
Ngayong misomg oras na ito, PROUD ako sa sarili ko. May kaya akong gawin na hindi kaya ng iba. Astig ako dun!
Ako, ayokong maging magaling sa lahat ng bagay, tama na sa kin yung may alam ako kahit pano. takot ako, baka habang abala ako sa pagiging magaling sa isang bagay, hindi ko na masubukan ang iba pa. Maikli lang ang buhay. Lahat, itry lang ng itry. (maliban sa pinagbabawal na drugs)

teka, tinamad ako bigla hanggang dito na muna.

talking to myself no more

Everyday is a battle. A battle between life and death. A battle of good and evil. A battle of hope and giving up. Which path will you go through and live for 'til the end? It's an invisible question that we are always answering through our actions.

There's one thing, I wanted to tell myself today. At this very moment.
I was supposed to visit a friend in Alabang, because last Saturday she just texted me that she has a problem and I wasn't able to go there in an instant because I have no money that time.So I decided to visit her today, Monday, and here now is a special holiday celebrating National Heroes Day actually.
Aaaaaaaaand, because of that, last night I told my boyfriend that I will visit my friend and I actually need a home to stay for just one night and he looks happy to see me even though we already had time with each other last week. Last night, I am also excited to go there just to unwind at the same time so I decided to wake up 5am in the morning and fly as early as I could. BUT WHAT THE HELL that I woke up at 7:36 in the morning! Should I really need to get mad or I will rush to the bathroom and take a bath and pack my things?

I decided not to go. Simply 'coz I'm a student and I have an exam tomorrow I would rather stay here in the house watching movie that we are going to criticize and review some movies also. THOUGH i hate it that my  plan doesn't work out, I believe that there's a better plan and reason why this just happen. Just go with the flow right? Because if there is something good that is waiting for me in there, then destiny will wake me up as early as 4.30 right? :) Come on! Bare with me just Think about it! :)

Trial sa Adobe Lightroom 3.4

Hindi ko na naman maintindihan si Beng.

Putagris! Pasensya na sa pagmumura. Pero parang hindi ko na kaya. Pero kaya ko pa talaga. Ang mga nangyayari, hindi ko maintindihan. Ang mga taong ayaw ko makita ay palaging nandyan at kung sino pa ang ninanais mong makasama ay wala. WALA. 

Napakabigat ng linggong ito para sa akin. Noong lunes ay nakatanggap ako ng isang masamang balita tungkol sa isang kaibigang namayapa na sa murang edad pa lamang. Noong nakaraang Marso ay katatapos lamang niya ng kursong Nursing at ngayong araw na ito mismo, Agosto 23, 1012, isa siya sa mapalad na nakapasa nsa Nursing Licensure Exam. Nabigla ako sa aking nabalitaan. Siya na isang maka-Dyos, at mababatid sa muka ang pagka-positibo, ang mga matang puno ng dedikasyon sa bawat trabaho ngayon, wala na. Sabi nga nila, Expect the Unexpected.

 Akala ko ay may malalang sakit na sumira sa kanyang katawan ngunit mas malala pa pala sapagkat isang kampon ng kadiliman ang gumamit ng kanyang katawan upang isabit ang kanyang maputing leeg sa kurdon ng computer dahilan para siya ay malagutan ng hininga. Ang katotohanan ay mas lalong kumurot sa aking puso. Bakit?

Sabi nila ay isang problema daw ang dahilan ng lahat. Baka nga sobrang sakit na. Isa lang ang aking napagtanto. Sinusubukan tayo ng Panginoon sa bawat oras. Mapanlinlang ang kadiliman. Kaya sana, makinig tayo sa puso. Sa lahat ng oras. 

Ako ay si Beng.

Sometimes, I hate my self.

I took a sip on my coffee cup and look at the time. It's 11:45am. I was supposed to be in our office for an Editorial Board meeting but here I am, enjoying my weekend with my sisters, lying in my bed that I could only be with for one night or two. I just started to be busy since the 2nd week of July and it is actually normal for a graduating college student like me. It'll be a long weekend since today is Sunday and Monday-Tuesday is an Official Holiday. Just Wow!

Let's talk about why I hate my self. Please read my second sentence on the first paragraph. I don't know what's the problem with me. I can't even be more punctual in that office for this year. I don't really know. What I know is that I can't take myself out of that group of elite people who are specialized in the so called Journalism. Yeah, I am a staff. I am a Photojournalist there. Before I joined the team, I asked my self to do something what I really don't like. And it is to take responsibility that I can't manage. Obviously, this is the result. Actually, I really love taking photographs and submitting them to our EIC and then publish it. It is really fucking awesome feeling. Aside from that, there is nothing more I love. Oh, asking about them as my colleagues? They're nice. But I can't help myself comparing their knowledge to mine. They are awesome and I am just an average one. Maybe, that's one of the reasons why there's an edge between me and the team.

Isn't it nice to know the answers to you questions unconsciously? Because earlier I just said that I don't know why I don't want to be with them but then I just answered it. I just noticed. Oh m!

It's just that, the only answer to our questions cannot be answered by whoever Poncious Pilate but it is You and only You who knows it. Just wait for the right time and your questions will turn out into an awesome conclusions.

My qoute for today

I feel like my name was like a prayer to him and saying "I Love You" is just like an Amen. 

Latest Updates

It's been weeks since i last posted here. I just get too busy with my studies and unfortunately I don't have an unlimited internet connection that's why I wasn't able to update about my daily experiences. Anyways, I know I don't need to explain since you know, this isn't a job and it is just a past time. Blogging. But here's some NEW things I have right now. This isn't material but kinda. :)
First, I have haters. OH MY GOD. I don't really understand why people use to say negatives with another people he really don't know personally. To think that we don't even talk in person. The only thing we know about each other is our names! But all I am doing is keeping my mouth shut. I don't have to explain my side to that gay or even say a single word because its just him who have a problem with me, and as I've said, we are not close nor don't know each other personally.
Second thing was, I was assigned as a WRITER of our short film to be submitted this preliminary week. I am already working with the synopsis since yesterday, our second concept was already approved. Yey! :)
I wish to do my best on this. :)
The Last thing and the very important thing I have now is....




Adobe After Effects CS4! Yeeeeeeeeeey!! Geez! I am so damn happy with that! I am really having sleepless nights just to watch tutorials and try it after I watched them. I am really eager to learn the basics to master this. Sadly, there is no subject for editing and stuffs in my course since I am taking Mass Communications which focuses on productions and contents and etc.
Here's my trial on after effects. I know I'm such a NOOB but we all starts being one. Enjoy!


My First AE Trial :)

And here's my 2nd trial i made last night. :)) This is for my Boyfriend. LOL

I will keep posting my trial so you guys see if I have improvements. :)

6th Skim and Surf Event Photographs

These are some photos last May 27, 2012 during the 6th Skim and Surf Event held at Nasugbu, Batangas, Philippines. 

Follow and Like! ^^

https://www.facebook.com/UNAVHEYLABLE.PHOTOGRAPHY

http://sibeneleben.tumblr.com/

https://twitter.com/#!/vheythedreamer

Teaser of my Sports Photography :)

@Nasugbu, Batangas

6th Skim and Surf Event
The rest will be uploaded SOON. So keep in touch with my blog and get updated :P

Follow and Like! ^^

https://www.facebook.com/UNAVHEYLABLE.PHOTOGRAPHY

http://sibeneleben.tumblr.com/

https://twitter.com/#!/vheythedreamer

what's on my grey matter today

Yung mga taong lagi na lang nagugulat pag may nagawang achievement ang kapwa nya, ay ang taong lagi na lamang nag underestimate.

Thirsty?

Tags: Water, Ocean, Jhevey Razon, Water Photography, Photography, Blue

Follow and Like! ^^

https://www.facebook.com/UNAVHEYLABLE.PHOTOGRAPHY

http://sibeneleben.tumblr.com/

https://twitter.com/#!/vheythedreamer

Nakakaloko ang Blogspot

MALAY KO BA KUNG MAY NAGVVIEW NGA NG BLOGS KO! ANNOYING! I WANT A PROOF!

I'm Miss Poetry

Frozen motions are like frozen memories.

So hard to forget, too hard to let go. 

It's never like ices that melts when exposed in heat,

but just like this photograph from my soul and dashing heart beat.

-vhey,makata mode.

remembering Simsimi

https://www.facebook.com/UNAVHEYLABLE.PHOTOGRAPHY

http://sibeneleben.tumblr.com/

https://twitter.com/#!/vheythedreamer

Today's Decision.

I've decided that this Blog will be more on Photo Blog :)

feels like home. :)

Follow and Like! ^^

https://www.facebook.com/UNAVHEYLABLE.PHOTOGRAPHY

http://sibeneleben.tumblr.com/

https://twitter.com/#!/vheythedreamer

One Creepy Afternoon

Follow and Like! ^^

https://www.facebook.com/UNAVHEYLABLE.PHOTOGRAPHY

http://sibeneleben.tumblr.com/

https://twitter.com/#!/vheythedreamer

Breakfast meal for Dinner. :)

Follow and Like! ^^

https://www.facebook.com/UNAVHEYLABLE.PHOTOGRAPHY

http://sibeneleben.tumblr.com/

https://twitter.com/#!/vheythedreamer

Video Blog: Cloning (Sony Vegas Pro)

My first ever Cloning effect using Sony Vegas :)

this is a 17 second video only. So PLEASEEE Watch :))

Thanks! 

And Oh! Featuring my Sister, Jaya. HAHA

Follow and Like! ^^

https://www.facebook.com/UNAVHEYLABLE.PHOTOGRAPHY

http://sibeneleben.tumblr.com/

https://twitter.com/#!/vheythedreamer

Photo Blog Again for Today

I wish i could take a photo like this soon NOT A SIMPLE GRASS but a DANDELION. <3

https://www.facebook.com/UNAVHEYLABLE.PHOTOGRAPHY

http://sibeneleben.tumblr.com/

https://twitter.com/#!/vheythedreamer

Taking a Pause and out of facebook to blog

Summer Vacation Days: 4 days remaining and still don't have that loaded energy to go schooling.
I am now a 4th year college student who still doesn't care about what other students were doing/going. I just don't give a shit. It's better minding own businesses.

Yesterday, I created a new Tumblr account at the same time, bothered, for I may not have a little time blogging here. But you know, it's different here so I still can't take my fingers off typing on this Blogger's new post.

I just finished reading two blogs of my favorite Professor in wordpress.com. And still, she inspired me. She also is the reason why I am blogging here now, for she introduced the class almost all the blog sites.

She's right! Know a person before writing down about him/her. Talking about feature writing. Piece of cake.

Sometimes in life, we are doing things like we don't know if there are benefits waiting. Like this. I blog, and i don't know if I could use it in the near future but you know, every time I am blogging i just see my self expressing my thoughts in silence. I'm just like Joy Evangelica Agoylo saying that, "I talk a Little, so I write more."

I had a hard time sleeping last night that I even bumped my head on the wall while rolling over my bed. Life sucks. Maybe that's the reason why I fall asleep. Seeing stars.

"I wish I am also intelligent and bookish like them."
In some ways, i am not a type of person who says that. I'm just happy being a freelancer. I write when I wanted and I took photos If my soul needs it.
Maybe I can define myself like this; Jhevey is a person with a pencil case full of ballpens and a camera in a bag.
I just can leave the house without those.

Photo Blog Mode :))

Coz there's one time, at the beach,

Magasin by Eraserheads Lyrics(with my picture and music)

Nakita kita sa isang magasin

Dilaw ang iyong suot at, buhok mo'y green

Sa isang tindahan

Sa may Baclaran

Napatingin, natulala sa iyong kagandahan

Naalala mo pa ba noong tayo pang dalawa

'Di ko inakalang sisikat ka

Tinawanan pa kita

Tinawag mo 'kong walang hiya

Medyo pangit ka pa noon

Ngunit ngayon... Hey

*CHORUS:

Iba na ang iyong ngiti

Iba na ang iyong tingin

Nagbago nang lahat sayo

Sana'y hindi nakita

Sana'y walang problema pagka't kulang ang dala kong perang

Pambili... oooh... pambili sa mukha mong maganda*

Siguro ay may kotse ka na ngayon

Rumarampa sa entablado

Damit na gawa ni Sotto

Siguro'y malapit ka na ring sumali

Sa Supermodel of the Whole Wide Universe... kasi

Repeat Chorus.

Nakita kita sa isang magasin

At sa sobrang gulat hindi ko napansin

Bastos pala ang pamagat

Dalidaliang binuklat

At ako'y namulat sa hubad na katotohanan... hey

Repeat Chorus 2x

Pambili... oooh... pambili sa mukha mong maganda

Nasan ka na kaya

Sana ay masaya

At sana sa susunod na isyu

Ay centerfold ka na

 Ooooooooohhhhh...

Advance Happy Halloween! Awoooooooo!

I want to be in Horror Movies. Pasado kaya ako? LOL.

Credits to Webcam Toy.

Follow me on Twitter: @vheythedreamer -click me-

Nakakatamad maligo kapag maulan ang panahon.

Kaya eto, naglalaro na lamang sa camera  :))









Credits to Webcam Toy (App in googe chrome) 

Ang daming sinasabi. Andaming satsat. Mag blog ka na lang!

Tweet dito, Status doon. Favorite dito, Like doon. Retweet dito, Repost doon.
Iba't iba lang ng spelling at salita pero iisa lang naman ng ibig sabihin.

Parang mga lalake lang yan eh. Pare-parehas may itlog pero iisa naman ang laman.
Bitter sa mga boys? Hindi. Sinasabi ko lang. At wala kang karapatang umangal dahil yan ang opinion ko.

Tag-ulan ang June. Sagabal sa pag-pasok. Mag-a-annouce ang DepEd na walang pasok pero kinabukasan matingkad pa sa yellow paper ang sikat ng araw. Eh di ang inis naman nung mga studyanteng "pasok-baon?"
Sa halip na wala kang klase sa vacant hours, mag-o-overtime ang isang subject dahil hindi nakapag-discuss.
Oh sige, pagbigyan na, para nga naman may matutunan at hindi sayang ang bayad sa tuition.
http://jheveyrazonblogs.blogspot.com/

Ano bang kinain ko kanina? Sweet and Sour Tilapia na luto ng kapatid ko. Pero hindi naman yun ang dahilan kung bakit napa-blog ako. Wala akong magawa. Two timer pala ako. Blog ang past time ko na inaatupag ko kesa sa pag-iisip sa boyfriend kong tulog naman. Eh ganun talaga, pag oras ng sweet-sweetan, mag-usap kayo, pag free time, gawin nyo ang makakapagpa-libang sa inyo. As long as hindi naman kasalanan sa isa't isa ang ginagawa nyo. Yung iba kasing lalake, hindi na nga gwapo, ang dami pang syota. Aba nga naman! Generous si Kuya, mapag-bigay ng pagmamahal. Ikaw rin! Baka kamuka mo ang mapatapat sa'yo.

Konting katahimikan.






























Ayos na. Nakahinga na ako. Side effect ata ito ng anti-biotic na iniinom ko dahil sumasakit ang dibdib ko.
Masamang damo naman ako kaya mahaba pa ang buhay ko.


May naalala ako. Alam mo naman yung salitang effort hindi ba?
Nakakainis ang taong walang ganun! Yung tipong mag-e-effort ka na nga para na rin sa sarili mo, hindi mo pa magawa. Eh ano pa kaya kung para sa ibang tao? Aba, gising gising din! Baka kinabukasan pag-bangon mo ikaw na lang ang tao sa mundo. Kawawa ka naman.

Pasensya na kayo sa aggressive kong pananalita.
Sinasadya ko yun.

Ay! Ang humihingi nga lang pala ng pasesnya ay yung mga taong hindi nila sinasadya ang ginagawa nila.
Oo! Kaya wag ka humingi ng SORRY kung paulit-ulit ka naman sa kalokohan mo. Unlimited?
It's a matter of choice na! And you better do something para worth it yung sorry mo. Gets ba? Ayan, napapa-ingles tuloy ako.

Pwe!

Sabi ng mga lower class minds na naiinis pag mag nag-e-english.
http://jheveyrazonblogs.blogspot.com/
Hello? Gising gising din!
Hindi ka ba makapag ingles kaya naiinis ka sa may kakayanan nito? Oh baka hindi mo lang talaga kayang dalahin ang sarili mo?
Skill yan. And we should improve it! Kung hindi mo naintindihan, Eto; "Kailangan mo pagbutihan ang pagsasalita ng Ingles dahil nasayo na yan!"
Papano ka na lang kung makarating ka ng ibang bansa? Isipin mo naman ang magandang layunin ng bawat University kung bakit may "Just English Please" Policy. Tsk.
Ang daming call center agencies na naghahanap ng CSR, malaki ang sweldo, tapos ikaw, hindi mo mapag-praktisan ang pagsasalita ng Ingles ng maayos?
Sinasabi ko to sa sarili ko. Dahil ako ay isang dakilang tao na ni-reject ng isang call center.
Akala naman nila hindi ko kaya.
Kung hindi man nila ako tanggapin, aba, marunong naman ako magsulat at magiging myembro ako ng Elite na grupo na gumagawa ng Bob Ong Books. (Sabay tingin sa itaas ng hindi nagalaw ang ulo tapos biglang ngunguso at isiiping may message balloon sa kaliwang parte ng utak bullshit na may nakasulat na katagang: Ideas, Goals, BOB ONG")

Gusto kong mabasa ng ibang tao ang blog ko.
Nagiisip ako kung ipo-post ko ito sa Facebook. Hmmmmm...


Madami pang paraan.
Hindi ako mauubusan ng page viewers. (SANA)
Alam kong posible basta hindi lang ako mapapagod magsulat.

Enjoyin natin ang malamig na panahon at damhin ang mga natitirang araw ng bakasyon.
GODBLESSUSALL! (biglang goodvibes eh ano? syempre! I write to EXPRESS not to IMPRESS! kaya refreshing at relaxing ang Blogging! )

Follow me on twitter: @vheythedreamer - My Twitter Account
Like my Page on Facebook: Click Here

My Lampshade (Photo Blog)

My Lampshade.

Para kang Lampshade,

Ikaw ang Ilaw ko sa Dilim.

Para kang Lampshade,

Hindi ka nagsasawang bigyan ako ng liwanag.

Titigil lang ang pagbibigay mo ng liwanag

kung sasabihin kong ayaw ko na.

My Lens Cap. (Photo Blog)

My Camera is my Bestfriend.

What makes me heartbroken today.

Hindi naman ako nagagalit na madami syang naging babae noon...Naaapektuhan lang ako ngayon. :P

Hindi ko sya masisi. Nag-enjoy lang sya nung mga panahong INIWAN ko sya. Pero ang mahalaga, AKO at AKO pa rin. At hindi nya ako gagaguhin. Kung gano sya napariwara noon nung iwan ko sya, andito na naman ako para ayusin yung mga maling nagawa nya isa-isa :) Pero hindi pa rin maiwasan minsan yung maparanoid ka. Ganon kase pag mahal mo talaga. =]

Kung gusto mo talaga mag-work ang relationship nyo, dapat maging Open Minded. I-set aside ang past, para sa better na present at mapag-isipan ang magandang future. 

Look who's talking. HAHA. Ako lang naman na isa ring paranoid talaga. Yun ang akala ko sa sarili ko.

Depende rin pala yon sa karelasyon mo.

Ako kasi, feeling ko kay Carl lang ako naging AKO talaga. Wala akong tinatago kahit isa.

Lahat ng pagmumura ko narinig na nya, at alam nyo yung masaya? Tatawa lang sya. Kaya tatawa rin ako. 

Yung worse ko, nakita na talaga nya. Kaya he deserves my best ngayon talaga:)

Mahirap magsalita ng tapos pero yung ngayon ang sinasabe ko. 

Nakakatakot din. Baka mamaya hindi pala kame ang Soulmates. 

Pero pipilitin kong maging kami na. hahahha

The MAN of EFFORTS.

<3 

Ang Manunulat Sa Aking Pagkatao (The Writer in Me)

Kanina, habang nagpapayo ako sa isang bigo sa pagibig na kaibigan, naitanong nya ito.
"Kamag-anak mo ba si Bob Ong?"
Natawa na lamang ako at nasabi kong; "Hindi."

Saktong Alas dos ng madaling araw ngayon habang nagtutupa ako sa keyboard ng aking laptop. Napatingin lamang ako sa orasan, dapat kasi'y matutulog na ako kaya lamang hindi ko mapigilang hindi mag-blog.
Makakalimutin kasi ako at kadalasan ay madaling mawalan ng gana sa bagay-bagay kaya kung ano ang pumasok sa isip ko ginagawa ko na agad. Mahirap na, baka pagsisihan ko pa sa bandang huli.
http://jheveyrazonblogs.blogspot.com/

Pangarap ko naman talagang maging writer. Alam kong kaya kong mag-sulat. Alam kong may talento ako. Pero kahit na member ako ng Student Publication ng aming University, hindi ko tinangkang mag-contribute ng kahit isang essay sa bawat issue. Sapat na sakin ang isa akong Photojournalist. Ayoko pahirapan ang sarili ko dahil madami din akong iba pang nais gawin sa buhay.

Bandang ala una ng madaling araw, habang nag-huhugas ako ng tambak na plato at kaldero, sumagi sa isip ko na gusto kong magsulat ng libro kagaya ni Bob Ong. Idol ko sya, siguro dahil nakikita ko ang future ko sakanya. Di ba, kaya naman talaga tayo may hinahangaan o iniidolo dahil hilig din natin ang ginagawa nya?
Kung hindi siguro natanong ng kaibigan ko ang itinanong nya sa akin kanina, hindi ko maiisip ang mag-sulat ulit.
Nabubuhayan kasi ako ng loob sa tuwing may magsasabi sa akin na magaling ako mag-bigay ng payo o ang aking bokabularyo.

Nakakapagtaka dahil hindi naman ako bookish. Lalo ng hindi ako attentive sa klase. Siguro, natural na sa akin ito. Art din naman ang pag-susulat hindi ba? Kung ganoon, napatunayan kong Artist pala talaga ako.

Sa blog kong ito na hindi ko naman alam kung may nagbabasa o wala, wala pa rin akong pakialam. Kung may nagbabasa, salamat, kung wala, ay ayos lang. Masaya ako na nagsusulat ako over the internet. Kakaibang pakiramdam. Ayoko din naman mag post ng blog ko sa Facebook. Simple lang, dahil ang makakatagpo ng Blog na ito ay syang soulmate nya. Hindi ko pwedeng turuan ang tao na basahin ito at ayoko din ipakita sakanila. Hindi dahil sa duwag ako. Kundi dahil kung interesado sila, magtatanong sila sa akin kung may blog ako. Kumbaga, bahala na lamang silang maka discover.

Sabi nga, ang greatest failure ay ang mag-please sa tao.

Masayang masaya ako ngayon dahil nakapag-blog ako sa loob ng labing apat na minuto.
Hanggang sa muli :)

Pano naman ako?

i am really a good friend. when they ask me anything i help or give it to them without any hesitations.
we are only three. Ako si Jack at si Kamila.
Masama ang loob ko sa kanila pero wala naman sila magagawa kahit ipaalam ko. Balang araw masasabi ko rin to sa kanila.

It was September when we decided to move all together to our new apartment. Few months later, I realized na parang gusto ko na maguwian. Agoncillo-Batangas City.
Everytime sasabihin ko na,

"Maguwian na kaya ako" or "Maguuwian na ako."
Jack will react, "Pano naman ako?"

Then everything is in silence.

Syempre, hindi ko sila iiwan.

Nagkataon na magkakasama kami palage sa mga trip. And it was awesome talaga. Bondings na walang kapantay. Walang makakapigil sa amin kahit major exams pa yan.

One time, nagkaron ng financial problem ang bawat isa sa amin,

And we need to seek job. Fortunately Jack got it! Masaya ako para sa kanya,

Na resolve na naman ang problema ko at may ways pa naman para makuha ang camera ko kaya okay lang. Wala naman ako problema sa pera.

Kaso, naaalala ko lagi ang sinabi ni Jack na, "Pano naman ako?"

Ngayon, magisa na lang ako sa boarding house, ako magbabayad nun SOLO. Masama bang itanong sa sarili ko na "Pano naman ako?"

Hindi namin gusto ang mga nangyare sabihin na natin na ganun. Pero wala ba ako karapatan na sumama ang loob? I mean, they are afraid to be left alone, and so I am!

Si Kamila naman, kinuha nya na ang mga gamit sa apartment namin. Sabi nya magbboard daw sya ulet pero hindi daw doon.

Naiinis lang ako at umiiyak ako ngayong oras na ito. Dahil umalis sila ng ganon na lang. Mabait naman ako sa kanila. Hindi ko alam.

Halos one week ko na hindi kinokontak si Jack.

I hate myself for being nice and unselfish.

Hindi ko naman sinasabi na selfish sila.

Ramdam na ramdam ko lang yung pressure ng maiwan mag-isa.
Yung sabi nila sabay sabay kami magaayos, pero ako lang naman etong laging nasa school.

Hindi ko naman masisi si Jack.
It just happened.

HELL.